Z powierzchni tynków zewnętrznych nie potrąca się powierzchni pasów, boni, obramowań przy otworach, z wyjątkiem oblicowań w kamieniu lub innym materiale. Z powierzchni tynków zewnętrznych należy odliczać otwory i miejsca nie tynkowane o powierzchni 1 m2 i większej, doliczając potrójną powierzchnię tynkowanych ościeży. Powierzchnie otworów należy mierzyć w świetle ościeżnicy, a przy jej braku – w świetle muru. Należy również obliczać powierzchnie elementów ciągnionych o szerokości rzutu na podkład 50 cm i większej. Przy obliczaniu tynków wewnętrznych nie odlicza się powierzchni nie tynkowanych mniejszych od 1 m. Nie odlicza się również z powierzchni tynków wewnętrznych otworów i nie tynkowanych wnęk o powierzchni od 3 m2 pod warunkiem, że ich ościeża są tynkowane. W tym wypadku nie wlicza się już do powierzchni ściany powierzchni ościeży tynkowanych. Otwory o powierzchni większej od 3 m2 odlicza się od powierzchni tynków wewnętrznych, doliczając za to trzykrotną powierzchnię ościeży. Otwory obmierza się w świetle ościeżnicy, a przy jej braku – w świetle muru. Tynki na stropach belkowych i kasetonowych obmierza się w rozwinięciu ich powierzchni w stanie surowym. [więcej w: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, pustak u220, drzwi klasy c ]
Powiązane tematy z artykułem: drzwi klasy c miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego pustak u220