Najistotniejszą częścią przeciągarek są wymienne oczka. Są to tuleje lub płytki z otworami o złożonym kształcie stożkowym. W otworze tulei występuję cztery strefy pozwalające na wprowadzenie drutu zmianę jego przekroju poprzecznego, wykańczanie i wygładzanie nowego, zmniejszonego przekroju oraz rozszerzona strefa wyjściowa ułatwiająca wyciągnięcie drutu. Dla uzyskania wymaganej średnicy drutu, w zależności od rodzaju stali i średnicy materiału wejściowego należy wykonać określoną ilość przeciągań dla przykładu dla uzyskania z drutu o średnicy 6 mm drutu o średnicy 5 mm należy dwukrotnie stosować przeciąganie, zaś w przypadku średnicy 4 mm trzykrotnie. Każdorazowo podczas przeciągania ulegają zmianie oczka, przez które drut jest przeciągany. Rozciąganie prętów polega na przeciążeniu ich na specjalnych stanowiskach taką siłą, która wywołuje naprężenia przewyższające granicę plastyczności materiału prętów. Proces rozci ągania kontroluje się za pomocą pomiaru naprężeń i wydłużeń prętów. W rezultacie rozciągania zmienia się struktura metalu, podwyższa się granica plastyczności do wartości równej naprężeniom osiągniętym przy wyciąganiu, a takie zwiększa się nieznacznie wytrzymałość pręta. Istniejące maszyny do tego typu obróbki stali różnią się między sobą konstrukcją, rodzajem napędu oraz przydatnością do wyciągania prętów o różnych średnicach. [więcej w: Dmuchawy bocznokanałowe, magnesy ferrytowe, zabezpieczenie wykopu ]
Powiązane tematy z artykułem: Dmuchawy bocznokanałowe magnesy ferrytowe zabezpieczenie wykopu